Jak wszyscy, to wszyscy. Jesteśmy parą, która sporo chodzi do teatru. W 2024 roku obejrzeliśmy w całej Polsce około 160 spektakli. Byliśmy m.in. w Słupsku, Koszalinie, Katowicach, Krakowie, Wrocławiu, Toruniu, Sosnowcu, Gliwicach, Olsztynie, Poznaniu, Łodzi, Zabrzu, Kielcach. Nie dotarliśmy do Szczecina, ale może w przyszłym roku to nadrobimy. O tym, co oglądamy, regularnie piszemy w mediach społecznościowych (FB CHODZIMY DO TEATRU) i mówimy w niezależnym podcaście o kulturze DROZDOWISKO. Co kwartał nagrywamy specjalne kulturalno-teatralne podsumowania, w których można posłuchać, co sądzimy o wymienionych niżej tytułach (i kilkudziesięciu innych).
Wzorem dużych, mniejszych i zupełnie malutkich redakcji, postanowiliśmy i my stworzyć listę (czyli podsumować) najciekawszych, najbardziej poruszających, doskonale zagranych, nieustannie drgających w myślach i pamięci spektakli, które obejrzeliśmy w 2024 roku. Jest ich szesnaście – po cztery na kwartał. Ułożyliśmy je alfabetycznie, bo wychodzimy z założenia, że wartościowanie czy porównywanie poprzez przydzielenie „miejsc” tak różnym inscenizacjom jest po prostu nie na miejscu.
Każde z nas miało własną listę NAJ, uznaliśmy jednak, że stworzymy jedną, wspólną, tym bardziej że większość spektakli oglądaliśmy razem.
A lista przedstawia się następująco:
Antygona w Molenbeek – reż. Anna Smolar, Teatr Dramatyczny w Warszawie
Czekając na Godota – reż. Piotr Cieplak, Teatr Narodowy w Warszawie
Elizabeth Costello – reż. Krzysztof Warlikowski, Nowy Teatr w Warszawie
Handlarze gumek – reż. Adam Sajnuk, Teatr 6. Piętro w Warszawie
Iwona, księżniczka Burgunda – reż. Jarosław Tumidajski, Teatr Powszechny w Radomiu
Kiedy stopnieje śnieg – reż. Katarzyna Minkowska, TR Warszawa
Najszczęśliwszy dzień – reż. Magdalena Małecka-Wippich, produkcja niezależna
Ocalone – reż. Maja Kleczewska, Dom Spotkań z Historią
Ojciec – reż. Agata Duda-Gracz, Collegium Nobilium, Warszawa
Ostatnie dni Eleny i Nicolae Ceaușescu – reż. Wojciech Faruga, Teatr Polski w Bydgoszczy
Persona. Ciało Bożeny – reż. Jędrzej Piaskowski, Teatr Zagłębia w Sosnowcu
Pewnego długiego dnia – reż. Luk Perceval, Narodowy Stary Teatr w Krakowie
Piękna Zośka – reż. Marcin Wierzchowski, Teatr Wybrzeże w Gdańsku
Proszę Państwa, Wyspiański umiera – reż. Agata Duda-Gracz, Teatr Słowackiego w Krakowie
Wesele – reż. Maja Kleczewska, Teatr Słowackiego w Krakowie
Złote płyty – reż. Mateusz Pakuła, Teatr Muzyczny Capitol we Wrocławiu
Nasze podsumowanie musi mieć też małe post scriptum. Teresa Drozda, jako czecholubka, spędzająca część roku w podróży po Czechach, stworzyła też krótką, podsumowującą listę najlepszych jej zdaniem czeskich przedstawień, obejrzanych w 2024 roku w teatrach Pilzna, Ostrawy i Pragi. W sumie widziała ich przeszło 50 (słownie: pięćdziesiąt), a najlepsza piątka (kolejność alfabetyczna) prezentuje się następująco:
Čáslavská – Tokio – 1964 – tekst: Tomáš Jarkovský, reż. Jakub Vašíček, Divadlo Alfa/Divadlo Puk, Plzeň/Tokio
Konec rudého člověka – tekst: Světlana Alexijevičová, Daniel Majling, reż. Michal Vajdička, Divadlo V Dlouhé, Praha
Médea – tekst: Eurypides, przekład: Petr Borkovec, Matyáš Havrda, reż. Jakub Šmíd, Národní divadlo moravskoslezské – Divadlo Antonína Dvořáka, Ostrava
Mefisto – tekst: Klaus Mann, reż. Marián Amsler, Národní divadlo – Státní opera, Praha
Proměna – tekst: Franz Kafka, reż. Ivan Uryvskyj, Městská divadla pražská – Rokoko, Praha
Dziękujemy Artystom za stworzenie tych i innych spektakli. Dziękujemy teatrom za możliwość ich obejrzenia. Życzymy, aby 2025 rok był równie piękny i inspirujący. A teatr niech trwa!
Teresa Drozda i Jacek Kosiński.
